KONCERT FAMILIJNY

FILHARMONIA ŚWIĘTOKRZYSKA
zaprasza:

Niedziela, 12 maja 2013, godz. 11.00
Sala Koncertowa

KONCERT FAMILIJNY

INSTRUMENTY ŚWIATA

Zespół GADAJĄCA TYKWA w składzie:
GWIDON CYBULSKI balafony, ngoni, gitara, harmonijka ustna, solo vokal, śpiew alikwotowy
SEBASTIAN WIELĄDEK ney, kaval, zurna, lira korbowa, vokal
TOMASZ KUBICA waltornia, didgeridoo, koncha, vokal
NIKODEM BĄKOWSKI kongas, korignan, grzechotki
KUBA POGORZELSKI djembe, grzechotki, gita

W programie:
1. O muzyce świata, o instrumentach zespołu, o sztuce dźwięku i korzeniach muzyki.
2. Utwór p.t. Szybki wesoły. Prezentacja najstarszego instrumentu dętego didgeridoo. Legenda aborygeńska – Skąd się wzięło didgeridoo. Kilka słów na temat oddechu cyrkulacyjnego. Naśladowanie odgłosów przyrody.
3. Utwór p.t. Mantra z zaprezentowaniem technik wokalnych: śpiewu gardłowego i alikwotowego oraz instrumentu – lira korbowa.
4. Utwór p.t. Maliny. Słowo o balafonach i tykwie jako doskonałym pudle rezonansowym. Pokaz kolejnych instrumentów wykonanych z tykwy: ngoni i gita. O afrykańskich myśliwych, którzy grają na ngoni oraz parę uwag na temat afrykańskiego bluesa.
5. Utwór p.t. Blues number one z użyciem ngoni i gity. O komunikacji przy pomocy bębnów djembe z przykładami: „zaproszenie na obiad” i „zaproszenie do zabawy”.
6. Słów kilka o muzyce indyjskiej. Prezentacja instrumentu sarangi. Utwór p.t. Cały na Biało.
7. Utwór p.t. Karuzela. Prezentacja instrumentu drumla, czyli o drgających blaszkach i ludzkiej głowie jako przykładzie doskonałego pudła rezonansowego. Prezentacja harmonijki ustnej jako instrumentu z drgającymi w środku blaszkami.
8. Utwór p.t. Human banan z drumlami i harmonijką

Gadająca Tykwa
Jest to grupa tworzona przez sześciu artystów. Jej charakter określają egzotyczne instrumenty oraz autorskie utwory zakorzenione w muzyce afrykańskiej, a także piosenki inspirowane bluesem czy country.
Muzyka Gadającej Tykwy trudna jest do jednoznacznego sklasyfikowania. Najogólniej można ją określić jako etniczną, folkową, albo też world music. Specyficznego charakteru nadaje jej połączenie instrumentów ludowych, tradycyjnych z instrumentami używanymi w muzyce klasycznej czy rozrywkowej. Na koncertach Tykwy usłyszeć można zarówno pochodzące z Afryki Zachodniej balafony, ngoni, djembe, gitę, jak i kubańskie conga, tradycyjne tureckie flety ney, bułgarski kawał, lirę korbową, drumlę, didgeridoo czy też waltornię, kontrabas i gitarę akustyczną. Różne są także inspiracje. W repertuarze grupy znajdują się utwory zakorzenione w muzyce afrykańskiej, a także piosenki inspirowane bluesem czy country. Muzycy chętnie wprowadzają także elementy improwizacji, w której pojawić się mogą znane tematy jazzowe czy melodie reggae. Są również melodie karaibskie łączone z folklorem warszawskiej ulicy.
Jednakże to nie partie instrumentalne, lecz wokalizy Gwidona Cybulskiego stały się elementem rozpoznawczym Gadającej Tykwy. Słowa niektórych utworów wykonywanych przez Zespół śpiewane są w stworzonym przez wokalistę języku wzorowanym na językach Afryki. Pomysły G. Cybulskiego stają się rdzeniem, wokół którego muzycy, bazując na własnych doświadczeniach muzycznych, nadbudowują kolejne warstwy kompozycji. W piosenkach głos staje się kolejnym instrumentem, a jego barwa i sposób śpiewania stają się odniesieniem do kultur, które zainspirowały artystów.
Piosenki z repertuary Tykwy niosą uniwersalne przesłanie. Nierzadko są wyrazem radości (muzyka ludyczna), stają się elementami zabawy i często z przymrużeniem oka komentują współczesną rzeczywistość